Zaznacz interesujące Cię tagi, aby przefiltrować pytania.

Kliknij na pytanie, aby zobaczyć rozwinięcie.

Lekarz weterynarii dobiera każde szczepienie indywidualnie dla poszczególnego zwierzęcia: ocenia stan zdrowia pacjenta(poprzez badanie kliniczne), celowość szczepienia oraz wspólnie z właścicielem koszty poszczególnych szczepień.
Lekarz nie szczepi zwierząt zarobaczonych, osłabionych, chorych (np. na zapalenie przyzębia), pod wpływem środków uspokajających, a także zwierząt w fazie obniżonej odporności, np. przy gorączce, hipotermii, cukrzycy, psów leczonych przewlekle sterydami
Po każdej szczepionce/leku mogą wystąpić działania niepożądane. Najgroźniejszym dla życia pacjenta jest wstrząs anafilaktyczny, który, jeśli ma wystąpić, pojawia sie zwykle do 30 min od podania szczepionki/leku. Dlatego przez 30 min po podaniu szczepionki, należy zostać ze zwierzęciem w przychodni. Dzięki temu lekarz będzie w stanie zareagować zaraz po wystąpieniu pierwszych niepokojących objawów (nagła biegunka, wymioty, duszność).
Aby szczepienie ochroniło naszego pupila, jego układ odpornościowy na wytworzenie odpowiedniej ilości przeciwciał potrzebuje od 7-14 dni, dlatego "dzień po" szczepieniu zwierzę nie jest jeszcze w pełni bezpieczne/
Na 3-7 dni przed szczepieniem, powinno zostać wykonane badanie kału na obecność pasożytów w jelitach, lub w przypadku niemożności zebrania próby kału, należy odrobaczyć profilaktycznie

Szczepienie rutynowe (przeciwko Panleukopenii, wirusom Kociego Kataru) należy wykonać dwu- lub trzykrotnie w odstępach 3-4 tygodni. Aby zwierzę wytworzyło pełną odporność, ostatnie szczepienie należy wykonać po ukończeniu 14. tygodnia życia.

W pierwsze urodziny kota lub po roku od pierwszego szczepienia, należy wykonać szczepienie przypominające. Dorosłego kota należy szczepić co 3 lata, lub częściej, w przypadku zwiększonego narażnia.

Jezeli nasz mały drapieżnik jest wychodzący, a zwłaszcza polujący, lub wyjeżdza na działkę konieczne jest szczepienie przeciwko Wściekliźnie. Jeśli zaś kot będzie żył w zbiorowisku kotów, lub będzie miał bliską styczność z innymi osobnikami (np. przy wprowadzaniu nowego, nieprzebadanego kota do domu) należy zaszczepić go przeciwko Białaczce.

Odrobaczenie kotów, podobnie jak wszystkich zwierząt, powinno być poprzedzone badaniem kału oraz studium indywidulnego przypadku. Z naszego doświadczenia, koty o rozbudowanym instynkcie łowieckim w większym stopniu narażone są na inwazję pasożytów. W takich przypadkach odrobaczanie powinno się przeprowadzać co 2-3 miesiace. Koty niewychodzące mające styczność tylko z naszymi butami, odrobaczamy co ok. 6 miesięcy. Przy stwierdzeniu zarobaczenia (w wyniku badania kału, po objawach klinicznych, pojawieniu się pasożytów w kale lub wymiotach), preparat należy podać dwukrotnie, w odstępie 14 dni.

Kał powinno badać się przed każdym odrobaczeniem, w przypadku pojawienia się biegunki, przed pierwszym szczepieniem, a także by monitorować skuteczność odrobaczenia.

Przez 3 kolejne dni należy zbierać kał do specjalnego pojemnika (można go kupić w aptece lub dostać w przychodni). Z każdego dnia potrzebujemy tylko jedną małą porcję kału wielkości owocu wiśni. Kał w trakcie zbiorki należy przechowoywać w chłodnym, zacienionym miejscu.

Po znalezieniu u psa kleszcza powinno się jak najszybciej udać do lekarza weterynarii, który w fachowy i bezpieczny sposób usunie kleszcza.

Zawsze po takim zdarzeniu przez okres od 2 do 4 tygodni należy uważnie obserwować zwierzę i przy jakimkolwiek niepokojącym zachowaniu, natychmiast udać się do lecznicy. Jedna z najgroźniejszych dla psa chorób odkleszczowych w Polsce to Babeszjoza, która bardzo często przyjmuje piorunujący przebieg, a nieudzielenie psu fachowej i natychmiastowej opieki lekarskiej, w przypadku tej choroby, kończy się śmiercią.

Każdy zwierzak przed narkozą musi być poddany głodówce. Dotyczy to każdego rodzaju zabiegu przeprowadzanego w znieczuleniu. Za wymagany standard przyjmujemy 6-8 godzin bez jedzenia. W przypadku psów czas ten może być dłuższy, jednak u kotów powinno być to maksymalnie 8 godzin.

Badanie krwi u zwierząt wykonywane jest na czczo. Pacjent przed badaniem powinien zostać poddany 6-8 godzinnej głodówce.W przypadku psów czas ten może być dłuższy, jednak u kotów powinno być to maksymalnie 8 godzin.

Przeszczepem kału nazywamy transfer mikrobioty przewodu pokarmowego zdrowego dawcy do przewodu pokarmowego biorcy.

Są dwie metody przeszczepu kału, obydwie nieinwazyjne.

Częściej - przeszczep kału za pomocą cienkiej kaniuli (cewnika) doodbytniczo. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym.
Rzadziej - endoskopowy przeszczep kału do górnego odcinka przewodu pokarmowego (żołądek, dwunastnica), wtedy zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym pod opieką anestezjologa

Zabiegi są całkowicie bezpieczne i bezbolesne.

Dawcą jest całkowicie zdrowy pies / kot spełniający między innymi kryteria takie jak: brak zaburzeń gastroenterologicznych, prawidłowe żywienie, prawidłowa profilaktyka (szczepienia, odrobaczenia), brak zaburzeń behawioru czy brak chorób przewlekłych w historii pacjenta. Do kwalifikacji dawcy wykonujemy rozszerzone badania kału (szeroki panel badań w kierunku obecności pasożytów, indeks dysbiozy).

Biorcą może być każde zwierzę, u którego zdiagnozowano problem dysbiozy (czyli dysproporcji między fizjologiczną a patologiczną mikrobiotą przewodu pokarmowego).

Wskazania do przeszczepu kału:

przewlekłe biegunki
gazy, przelewanie w brzuchu
bóle brzucha
przewlekłe wymioty

W skład mikrobiomu przewodu pokarmowego wchodzą liczne bakterie, grzyby czy pierwotniaki. Ich zadaniem jest wspieranie funkcji przewodu pokarmowego poprzez produkcję niektórych witamin (witamina K, witaminy z grupy B), zapobieganie zasiedlania się w przewodzie pokarmowym patologicznej flory bakteryjnej, stymulację układu odpornościowego, czy wspomaganie funkcji trawiennych (fermentacja).

Przeszczep kału można porównać do długotrwałej probiotykoterapii, natomiast skuteczność jest większa i szybciej obserwujemy pozytywne efekty. Dawca zyskuje darmowe dokładne, bardzo szerokie badania kału, natomiast biorca otrzymuje prawidłową florę bakteryjną dla swojego układu pokarmowego co za tym idzie dobre samopoczucie i często rozwiązanie dla przewlekłych problemów zdrowotnych.

Niestety czasami musimy powtórzyć procedurę drugi lub trzeci raz. Koszt standardowego przeszczepu kału to 300 zł, natomiast jeśli istnieje wskazanie do endoskopowego przeszczepu kału cena rośnie.

Aby podróżować z psem lub kotem za granicę, zwierzę musi posiadać paszport, mikroczip oraz szczepienie przeciwko wściekliźnie. Więcej szczegółów poniżej:

Paszporty są wydawane przez upoważnionego lekarza weterynarii. W naszej Przychodni są to lek. wet. Blanka Watras oraz lek. wet. Paulina Kubajka-Bogusz, a na wystawienie paszportu zapiszesz się przez naszą stronę.
Warunkiem wystawienia paszportu jest posiadanie przez zwierzę mikroczipa. Jeśli zwierzę nie jest zaczipowane, można to wykonać w dniu wystawienia paszportu.
Dodatkowo konieczne jest zaszczepienie pupila przeciwko wściekliźnie. Takie szczepienie nie może być wcześniejsze niż data wystawienia paszportu. Trzeba je wykonać ponownie, nawet jeśli poprzednie jest aktualne.
Paszport należy wyrobić co najmniej 3 tygodnie przed planowanym wyjazdem, gdyż pierwsze wpisane do paszportu szczepienie jest ważne po upływie 21 dni. Kolejne szczepienia przypominające powinny odbywać się zgodnie z wyznaczonymi terminami (aktualnie co roku). Przekroczenie terminu kolejnego szczepienia nawet o jeden dzień wymaga ponownie zachowania okresu 21 dni bez możliwości przekroczenia granicy.
Przed planowanym wyjazdem za granicę należy sprawdzić, jakie są aktualne przepisy i wymagania umożliwiające wjazd do kraju docelowego
Niektóre kraje mogą wymagać dodatkowych szczepień przeciwko innym chorobom zakaźnym. Może być również konieczne zastosowanie preparatów przeciwko pasożytom.
W przypadku krajów spoza Unii Europejskiej zwykle dodatkowo jest wymagane miareczkowanie (oznaczenie we krwi poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie). Takie badanie należy wykonać na kilka miesięcy przed planowanym wyjazdem. Może też być konieczne uzyskanie świadectwa zdrowia u powiatowego lekarza weterynarii
Szczegółowe informacje odnośnie przepisów i wymagań przed wyjazdem z pupilem można uzyskać na stronie Głównego inspektoratu weterynarii